Η ανταπόκριση του ήταν άμεση. Το γράμμα του ξεκινούσε με τη φράση:«Το ευχαριστώ είναι τριμμένη λέξη». Τη διάβασα και την ξαναδιάβασα. «Τριμμένη»(!) λέξη, όπως τα παλιά, φθαρμένα ρούχα, όπως τα τρύπια παπούτσια, όπως τα γόνατα από τα παιδικά παντελόνια, όπως οι πολυταξιδεμένες αποσκευές. μια λέξη με υλική υπόσταση, φθαρτή, αναλώσιμη. Είχε δίκιο! Πόσο δίκιο είχε! Από τότε τη χρησιμοποιώ όλο και πιο σπάνια, αυτή και άλλες λέξεις, να μην τις φθείρω και χάσουν την αξία τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου