Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

ΥΠΟΤΡΟΠΗ


Οι πληγές τόσο βαθιές που δεν κλείνουν
Μέρες τώρα αιμορραγούν ξανά και ξανά
Σε κάθε αλλαγή η ίδια ερώτηση
Πώς;
Πώς;
Την κατηγορεί παρά τη νοιάζεται
Κοιτά τριγύρω με απόγνωση, με συντριβή
Αόριστα κουνά πέρα δώθε το κεφάλι
Τόσο λευκό  δεν το αντέχει          
Σιγοψιθυρίζει ανόητες δικαιολογίες
Κανείς δεν ακούει
Ούτε η ίδια καν
Κι αυτή η στυφή μυρωδιά τη ναρκώνει
Τι την πονά στ’ αλήθεια περισσότερο;
Η αιτία ή το αποτέλεσμα;
Δεν απαντά.
Δε θέλει.
Φοβάται πια τις απαντήσεις
Μετέωρες ερωτήσεις γκρεμοτσακίζονται
Όπως και να ‘χει οι πληγές αιμορραγούν
Ξανά
Και ξανά
Και ξανά
Αδιέξοδος μονόδρομος
Θα τον βαδίσει ως το τέλος
Αναπόφευκτο
……………………………………
Παίρνει βαθιά ανάσα
Ίσως είναι μια λύτρωση κι αυτό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου