Παριστάνει ανεπιτυχώς ότι ανήκει στο χώρο. Περιφέρεται με ύφος περισπούδαστο. Κρατά σφιχτά την πανάκριβη τσάντα της κι όπου βρίσκει γυαλιστερή επιφάνεια θαυμάζει τον αντικατοπτρισμό της. Φουσκωμένα μαλλιά κομμωτηρίου σε πλατινέ ξανθό. Μακιγιάζ σε απαλούς τόνους. Επώνυμα ψηλοτάκουνα. Φόρεμα πράσινο παπαγαλί γνωστού οίκου. Χέρια κιτρινισμένα από το τσιγάρο. Το έκοψε comme il faut, αλλά τι να το κάνεις; Τα σημάδια της νικοτίνης αργούν να φύγουν. Μικρές ρυτίδες γύρω από τα μάτια. Καστανά μάτια, υγρά, χαριτωμένα, αλλά χωρίς βάθος, άψυχα. Κάποτε γελούσε με τα μάτια. Τώρα παριστάνει τη ντίβα. Απλώς μειδιά. Στέκεται συνέχεια στο πλευρό του. Είναι η κυρία του κυρίου. Κάποτε ήταν η Μαρίκα. Ένα τίποτα είναι. Κάποτε ήταν κάτι που μπορούσε να γίνει πολλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου