Τα πρωινά στις πολιτείες με τους απέραντους δρόμους, με τους λιγοστούς ανθρώπους, γεμίζουν τα όνειρα σκιές. Θαμπές οι μέρες, ατελείωτες, πυρπολημένες κάποτε. Τα ονόματά μας τα χάραξα στη στάχτη. Ύστερα ήρθε η βροχή. Στη σιωπηλή ύπαρξη των φόβων με δίχως λόγια, δίχως βλέμματα, με σώμα άδειο, πορεύομαι μονάχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου