Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ - ΛΕΥΚΟ




Μοιάζει με φοβισμένο πουλάκι. Την αγάπησα από την πρώτη στιγμή που τη γνώρισα. Είχε και εξακολουθεί να έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να βλέπει τα πράγματα και να τους δίνει αξία. Μπορεί χωρίς ανάσα, χωρίς να σκεφτεί για ένα έστω δευτερόλεπτο, να απαντήσει σε ερωτήσεις του τύπου : Ποια είναι η αγαπημένη της ταινία ; Ποιο είναι το αγαπημένο της τραγούδι ; Ποια είναι η αγαπημένη της κούπα ; Ποια είναι η αγαπημένη της ασπρόμαυρη φωτογραφία ; ποιο είναι το αγαπημένο της χρώμα ; όνομα ; μπλουζάκι ; παιχνιδάκι από αυτά των kinder έκπληξη ;
Παραπαίει συνεχώς ανάμεσα στο παιδί που δεν έχει πάψει να είναι και στη γυναίκα που πρέπει να γίνει. Δεν βρίσκει τρόπο να δώσει τέλος στο ένα, να αρχίσει το άλλο κι αναρωτιέται διαρκώς, αν είναι δυνατή και των δύο η συνύπαρξη ή αν είναι ολέθρια, μια σύγκρουση μοιραία, ένα μπερδεμένο κουβάρι, που μπορεί να την πνίξει μέσα στις χιλιοπλεγμένες κλωστές του... Οριοθετεί χρονικά το οπτικό της πεδίο. ‘Όταν  το παρελθόν δεν το αντέχει κι όταν το μέλλον την τρομάζει, αρκείται μυωπικά στο παρόν για να τη βγάλει καθαρή μια μέρα ακόμη ή μια νύχτα.  Απίστευτη η δύναμή της ! Πραγματικά μαγική η ικανότητα της ψυχής της να ταξιδεύει μόνο μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει και να ονομάζει τέλος του κόσμου τα δικά της όρια, του πνεύματος της που επιδιώκει να μάθει μόνο όσα ξέρει πως αντέχει και που πιστεύει με σθένος πως εξάντλησε τη γνώση, του σώματος που νιώθει ότι βιώνει το πραγματικό πάθος σ’ ένα χώρο φανταστικό, παραμένοντας τραγικά ανυποψίαστο μπροστά στην αλήθεια…
Είναι πραγματικά ένα μικρό φοβισμένο πουλάκι. Γεννήθηκε αποδημητικό, αλλά τραυμάτισε τα φτερά του, πριν το παρθενικό του ταξίδι. Είχε ξεπαγιάσει στη βαρυχειμωνιά και ξαφνικά βρήκε μια ζεστή φωλιά και κούρνιασε. Ύστερα ανακάλυψε μια μέρα ότι είχε ξανάρθει η άνοιξη, πως μπορούσε να φύγει, να πετάξει, να δει τις ομορφιές της, αλλά τρόμαξε τόσο στη σκέψη του επόμενου χειμώνα που είπε να μείνει στη ζεστή φωλιά για πάντα. Την αγάπησε σαν να ήταν ολόκληρος ο κόσμος και ξέχασε πως είχε φτερά. Δεν ήταν δικά της άλλωστε. Για λίγο τα δανείστηκε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου