Και κάθε μέρα η ζωή μου λιγοστεύει
Εμείς οι δυο δεν ανταμώσαμε ακόμα
Και όλο πορεύομαι στο άγνωστο μόνο με λέξεις
Μ’ ακούς στ’ αλήθεια;
Λέξεις χαραγματιές σαν πυρωμένο σίδερο
Μαχαίρι φονικό κι ανάσα
Μια ζωή χαμένη κι έπειτα
Από ένα τίποτα κόλαση και παράδεισος
Μ’ ακούς στ’ αλήθεια!
Κι έτσι στο φάσμα το ενδιάμεσο
Θα σου το πω το μυστικό εντέλει
Όχι πως ξένοι να πεθάνουμε και μόνοι
Αλλά πώς πίσω να γυρίσουμε
Μέσα απ’ τις λέξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου