Νόμισα πως τέλειωσα με τις ταφές στη ζωή μου
Μετά από τόσα δάκρυα, τόσο ανείπωτο πόνο...
Όμως ποιος μπορεί με σιγουριά να πει
πόσο θα κρατήσει μια θλίψη;
Χαμένα πρόσωπα, αίσθηση κενού, νέος θάνατος
Κι η είσοδος που με καλοδέχτηκε δεν είναι έξοδος
Οι ερωτήσεις πια δεν έχουν νόημα κανένα
Ακόμα και το ενδεχόμενο της ελπίδας μετέωρο
Δείχνοντας πως έχω τα πάντα
Και πάλι με το τίποτα απομένω...........
(Μου επιτρέπεται νομίζω η παραίτηση.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου