Πικρό το χάδι σου, ακάνθινο άγγιγμα
Ξινό λεμόνι σε ματωμένο ουρανίσκο
Τραχιά βροχή γδέρνει το σώμα μου
Αλάτι οι στάλες της σ' ανοιχτές πληγές
Μυρίζει θειάφι το σφύριγμα του ανέμου
Τη σάρκα παρασέρνει σ' αργό θάνατο
Μα ολόγυρά μου οι ανθισμένες πασχαλιές
Κραυγάζουν εντός μου την ανάσταση
σωμα
ΑπάντησηΔιαγραφήπληγη..
αιμα...
μουσικες ανεμου..
μεταφερουν
ανθισμενες πασχαλιες..
ανασταση!!!!!
πολυ δυνατο..Αλεξανδρα!