Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

ΕΚΚΡΕΜΕΣ

Πάνω από τις στέγες των σπιτιών
Αιωρούμαι σε μια κούνια όλο μνήμες
Φθαρμένα απ' το αλάτι τα σχοινιά
Σκουριά, θάλασσα απύθμενη
Άναστρος φόβος ελλοχεύει
Τα μυστικά που ψιθυρίζει τ' αγνοώ
Κρατώ μόνο την αίσθηση
Της πτώσης την αιφνίδια υπεροχή


2 σχόλια:

  1. άσ' τα σχοινιά και τα εκκρεμή
    και πιάσε με απ' το χέρι
    τ΄αδέλφια σου σε καρτερούν
    κόρη της Γαίας και τ' Ουρανού
    λαμπρό μου πεφταστέρι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 0ι μνημες...
    νημα...

    φθειρω....

    τοπος...χωρος...
    χρονος..[ασυμβατος].....

    σε κρατω!!!

    της πτωσης....

    ΑπάντησηΔιαγραφή