Ολόγυμνη αφήνομαι
με χέρια ανοιχτά
στον άνεμο του χθες
στην αύρα των μελλούμενων
Ορθάνοιχτα φτερά
δυο δρασκελιές, και ίπταμαι!
Γυμνή, ολόγυμνη, έτοιμη
Να ξαναγεννηθώ...
με χέρια ανοιχτά
στον άνεμο του χθες
στην αύρα των μελλούμενων
Ορθάνοιχτα φτερά
δυο δρασκελιές, και ίπταμαι!
Γυμνή, ολόγυμνη, έτοιμη
Να ξαναγεννηθώ...
Δυό δρασκελιές μας έμειναν και περνάμε στην άλλη χρονιά με αποφασιστική ματιά και αισιόδοξο βήμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλεξάνδρα..πολύ μού άρεσε = η πλαστικότητα ο άνεμος...ως εάν ο άνεμος και οι Αγγέλοι και ο Ζέφυρος να θέλουν να μας συμπαρασταθούν όταν και εμείς κάνουμε ένα βήμα- μια απόφαση...ως εάν δεν είμαστε τελικά μόνοι μας...μόνες μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήναι... η αρχή...μιας απόφασης...να φανερώσεις την ήδη ορατή ομορφιά σου έτσι που η ίδια να ακούσεις τον ύμνο σου καθώς τον χαρίζεις..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποίημα συγκινεί άμεσα με τη λιτή έκφραση, τον αισθησιασμό του και την κατάφαση προς τη ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήσαν ξαναγεννηθείς, κυρά
ΑπάντησηΔιαγραφήμην πλησιάσεις την φωτιά
δε είν' όλα αυτονόητα
τα λάθη τ' ασυγχώρητα
στροφές και σταυροδρόμια
υπέργεια
υπόγεια